NACHT VAN DE HOOP 2010

In Den Haag kun je een comfortabele en poëtische paasnacht beleven in  de Grote Kerk. Als je onder de toren een kaartje hebt gekocht, moet je nog een vraag beantwoorden: "Wat is je hoop?" wordt mij gevraagd.
Ik denk snel en zeg: "Mijn hoop is, dat mensen het leven weer als een geschenk zullen beleven en niet als een opgave." Het antwoord wordt goed gerekend en ik mag naar binnen.
 

De nacht begint om half elf 's avonds. Tot middernacht klinken er veel woorden. Daarop haak ik niet zomaar in.

Het wordt pas wat, als wij op de zitzakken in kleine groepen liggen te filosoferen.
Als het moet gaan over "Hoe je werkt aan de hoop?" sla ik even een beurt over. Werken aan hoop? Dat is niks voor mij. Hoop is de rode draad van mijn leven en je moet de boel niet omdraaien: de hoop werkt aan mij en niet andersom.

Vooral in het koor zijn de bezoekers neergestreken op een mega zitzak met iets lekkers onder handbereik.

Sommigen houden zich nog aan de vastentijd en zij drinken alleen.

De kerk is comfortabel, met vloerverwarming! Terwijl ieder die zich buiten waagt een volledig regenpak nodig heeft, is deze mysterieuze ruimte gastvrij als een huiskamer.

Een kunstenaar projecteert een levende boom op een projectiedoek dat de vorm heeft van een kruis.
Voor de goede verstaander heeft deze nacht veel in huis.

Een deelnemer werkt aan de kunstwal.

Komt de hoop uit een spuitbus?
Veel van deze nacht gaat ons verstand te boven.

Steeds op de gong van een nieuw uur neemt de verteller het woord en leidt hij ons verder in zijn verhaal.
Af en toe versta ik een woord, maar nooit een hele zin, laat staan dat ik zijn verhaal kan volgen.

Het zet mij aan het denken: hoeveel woorden zijn in de eeuwen dat deze ruimte bestaat, onverstaanbaar gebleven?
En heeft dat alles dan toch zin?

Bij het praalgraf van een zeeheld werkt een kunstenaar.
Hij stopt alleen als het verhaal verder gaat.

Kijkend naar de videokunst op de gewelven, denk ik aan de bouwers van deze kerk, die in de vijftiende eeuw dit wonder tot stand hebben gebracht. De gelovigen kwamen om een mysterie te beleven en niet om veel woorden te verstaan.

Na de Reformatie werd dat anders: zeker vier eeuwen is er onder deze gewelven gepreekt. Hoe hebben de gelovigen dat ooit kunnen volgen?
Of komen ook protestanten voor de rust en de sfeer?

Een dwaas autootje vloeit over voor allen die hongerig en dorstig zijn.
Wij hebben alles gemeenschappelijk en alleen voor de wijn moet van het slijk der aarde worden gegeven.

Het noordelijke dwarsschip is afgesloten met grote schildersdoeken. Daarop kun je schilderen.
Je inspiratie wordt geleid door foto's die afwisselend op het doek verschijnen.

Wie wil weten wat voor gebouw de Grote Kerk is, kijkt op: www.grotekerkdenhaag.nl