Berlijn: stad vol kunst.

Charlottenburg: de bezoeker wordt welkom geheten door zwaardvechters, terwijl hoog op de koepel van het paleis een gouden Fortuna een beetje roekeloos staat te pronken.
Bij het Haus der Kulturen der Welt is niet veel te beleven. In de vijver ligt een gigantisch bronzen kunstwerk, waar veel voorbijgangers met een zakmesje niet vanaf konden blijven.
Berlijn bouwt nog steeds, maar het spektakel aan het Potzdammerplatz wordt niet snel overtroffen: staal, glas, linnen en licht in allerlei kleuren.
Een paar eeuwen terug was het trendy om grote fonteinen aan te leggen. Rome heeft de Trevifontien; Parijs het Place de la Concorde; Londen Trafalger Square en Berlijn de Neptunbrunnen.
Bedoeld om naar te kijken, maar sommige mannen raken haar toch ook even aan. Dat is goed voor haar bronzen kleurtje en voor die mannen om te weten dat zij heteroseksueel zijn.
In de tuin van het Kathe Kollwitz museum staat de Schreeuw van Max Kroon.
Het Altes Museum heeft sinds dit jaar ook de Egyptische spullen. Het pronkstuk is daar uiteraard Nefertari. Je hoort wel eens gemopper: wat doet zoiets moois, zover van huis?  Moet het beeldje niet snel terug naar Egypte? Moubarrak, de president van Egypte, heeft gezegd: 'Egypte kan zich geen betere ambassadeur wensen dan zij!'
Hij heeft gelijk: wie haar gezien heeft, wil op een keer ook echt naar Egypte.
 
De oude DDR-beelden, die je hier en daar ziet, zijn best schattig, toch? Een meisje, onderweg om het land te bewerken, met warempel een hoofddoekje.
Het gigantische kunstwerk Berlin, uit 1987, is een verplicht object voor iedere toerist met een fototoestel. Niet vaak heb je geluk met zulk mooi strijklicht.