SUMMARY IN ENGLISH:

This is an email for all my friends and collegues on the internet. Would you prefer not to read a Dutch letter, but to get some photos, just give me a reply and I will send you my 10 best photos from Israel [max. 1 Mb Attach.]

Peace be upon you!

Tjitte Dijkstra

VOOR IEDEREEN:

Een hartelijke groet voor jullie allemaal, vanuit een heiig en warm Israel. Een bezoek aan dit bijzondere land kan ik je, na een paar dagen al, hartelijk aanbevelen.

Omdat ik niemand wil vermoeien met een lang verhaal, heb ik mijn bericht in verschillende kleinere berichten verdeeld. Ik verwacht dus dat je gewoon even voor jezelf vaststelt tot welke doelgroep je wilt horen en dat je dan leest wat er voor die doelgroep staat geschreven. Je mag jezelf tot zoveel doelgroepen rekenen als je wilt!

Sjalom!

Tjitte

VOOR DE RELI-DUMMIES:

Sommigen zeggen dat je naar Israel gaat omdat zo'n reis iets betekent voor je geloof. Dat zou kunnen, maar mijn geloof heeft niet zoveel met Israel te maken. Ik vind het uiteraard best tof om in een vijvertje te zwemmen in de kloof van En Gedi, waar David zich destijds schuil hield voor Saul, maar voor mij is de hele reis toch meer een toeristische ervaring.

Toch houdt geen mens dat lang vol, want vooral Jeruzalem is voor zoveel mensen een heilige plaats, dat je wel van beton moet zijn om er niets bij te voelen. Ik kan je zeggen,  dat ik de Klaagmuur [van de webcam van www.aish.com , waar je beslist even moet gaan kijken] al wel wat kende, maar het is onvergelijkbaar anders om daar te staan en die menigte mensen hun gebeden en gezangen te horen spreken. Ik ben daar drie keer geweest; de derde keer vlak na het aflopen van de Sabbat. Toen hing er een heel speciale, warme sfeer en dat was niet door de aangename temperatuur.

VOOR DE RELI-FREAKS:

Mijn bezoek aan Jeruzalem was toch ook een beetje een 'vergelijkend warenonderzoek' van de drie grote religies. Echt verbaasd was ik in de Heilige Grafkerk, waar allerlei soorten kerken hun eigen loketje hebben. De ene kerk beheert het graf, een andere kerk de plaats van de kruisiging en een derde laat de verrezen Christus hoog boven de gelovigen zijn strenge blik naar beneden werpen. Om ruzie te voorkomen, wordt de sleutel van de kerk al zo'n 200 jaar beheerd door een moslimfamilie. In de hal van de kerk ligt dwars een steen, die je kunt ervaren als een soort grafsteen. Ik zag een vrouw met twee plastic tasjes, die zich vrijwel languit op de steen wierp en na twee seconden gebed herinnerde zij zich haar twee tasjes. Zij griste die bijeen en legde alles naast haar op de steen, om het een dief lastiger te maken haar te beroven van haar souvenirs. Haar dochter maakte er een flitsende foto van.

Veertig passen verder echter, zag ik een jonge vrouw die een grote kaars liet inwijden bij een Koptische priester. Hij stak de kaars aan, sprak een zegen, legde zijn hand op haar hoofd, blies de kaars weer uit en groette haar. Een dag later was ik weer in de hal van de kerk en zag ik een groepje Caraïbische vrouwen. Een immens grote vrouw ging in tranen en stortte zich op de steen, waar zij minutenlang in gebed verzonken bleef.

Volgens mijn waarnemingen zijn in christelijke kerken steeds de vrouwen veruit in de meerderheid [bij de gelovigen althans; bij het personeel ligt het andersom] en bij joden en moslims zijn de mannen in de meerderheid, hoewel ik bij de Klaagmuur de vrouwen heel sterk aanwezig zag.

VOOR DE ANOUK-FANS:

I need some guidance to get me out of this Hellhole

Jerusalem, can you help me find my way back

It took quite some time to get into Jerusalem

Cause I had kinda lost my way

I want to save me from myself, so here I am

I hope it's not too late.

Dit is een kerncouplet uit Anouk's Jerusalem. Ik had de CD al gekocht en de dag voor mijn reis zag ik de clip. Haar nummer en de betekenis van Jeruzalem daarin, doen mij meer dan menig detail van de echte stad.

VOOR DE CONTROLE-FREAKS:

Mocht je te lijden hebben van je neiging alles onder controle te willen hebben, dan is een weekje Israel wellicht geschikt om af te kicken. De Israeliers zijn namelijk erger dan wie ook. Aan werkelijk alles wordt gedacht en een afspraak is een afspraak. Kom niet na twee dagen je huurauto ophalen, want je wordt ongenadig afgeknepen. Stuur niet zomaar een gemeentewerker het riool in, want daar zijn ook twee soldaten bij nodig om te bewaken dat er niet iemand een explosief pakje in het riool laat verdwijnen.

Om half acht 's ochtends sta je een ontbijtsalade samen te stellen, als er plotseling een meisje naast je staat met een militair geweer aan de schouder. De loop raakt bijna de grond, zo klein van gestalte is zij. Zij blijkt de guide + guard te zijn van een groep kinderen die in het hotel verblijven. Het geweer is echt, want je weet maar nooit.

VOOR DE KOMKOMMER-FREAKS:

In Israel staan de kranten dagelijks vol met echt nieuws: Sharm El Sheik, Gaza, Condy Rice. Londen enz. Het is een pak papier vol 'oorlogen en geruchten van oorlogen.' Toch is er nog niet genoeg adrenaline in omloop. In de Jerusalem Post is ook nog een rubriek NEWS in BRIEF en daar vond ik angstaanjagende nieuwsfeiten over de ontsnapping van Python Sara, vanuit een reptielenkwekerij in Galilea. Sara [zelf 5 meter lang] leefde samen met Monica [what's in a name!] die 9 meter lang is. De kwekers staan bij de ontsnapping voor een raadsel, want de kooi is nog afgesloten en de slang kan de cijfercode niet geweten hebben. Ten einde raad naar de veearts, maar 'An X-ray examination by a veterinary surgeon revealed no signs of Sara inside Monica.' De schrik zit er hier [ik ben inmiddels in Galilea] goed in.

VOOR DE LIFTERS:

Kom gerust naar dit land, want er wordt veel gelift. Ga bij de bushalte staan en je wordt meegenomen. Zelf heb ik de afgelopen dagen al vier keer mensen een lift gegeven en je hoort nog eens wat. Prachtige verhalen, die stuk voor stuk een avond dagboekschrijven op kunnen leveren. De mooiste ontmoeting was met een soldaat die, met verlof uit Gaza, naar familie in Galilea ging. Hij las een boek in het Hebreeuws van Kierkegaard. Ik kon met moeite een citaat van die Deen uit mijn tenen omhoog halen en zo'n jongen leest het alsof het een Suske en Wiske is: gewoon op de bushalte. De adrenaline is toch ergens goed voor.

VOOR DE TOERISTEN:

Mijn voedingsadvies voor het Heilige Land is: vasten. Mocht je de eetverslaving niet de baas kunnen in het Land van Melk en Honing, dan eet je gewoon af en toe iets tussendoor. Als het echt nodig is, vind je wel wat en verder: zet  jezelf op WATER en BROOD. In onze taal is dat een aanduiding voor karig en straf, maar hier is het brood fantastisch [maanzaadbrood  met een beetje zoute kruiden erop] en mijn favoriete merk water is EDEN, dat is afkomstig uit, je weet nog wel, die tuin met de vier rivieren en dat stelletje dat daar een beetje bloot door de boomgaarden liep. Ik weet het, dat verhaal is niet goed afgelopen, maar het water is nog best.

VOOR DE HISTORY-FREAKS:

Masada viel mij niet mee, vooral niet door de kracht van het verhaal dat daar [vooral aan jonge mensen] verteld wordt. Het gaat over een groep  belegerde joden die in laatste instantie de dood kiest. Dat zet een koers voor de toekomst waarin te weinig plaats is voor de dialoog met de ander en dat is, als je alleen maar even let op de getallen van de bevolkingen in deze regio, uiteindelijk de enige weg. Maar, zei de liftende soldaat tegen mij: wij moeten niets toegeven, want ' it 's the same as when you give a sweety to a child!'

Ik heb het toch gedaan: YAD VASHEM bezocht en het is werkelijk indrukwekkend. Na het Anne Frank Huis, Ondergang van Presser en talloze andere boeken, Westerbork en het Juedisches Museum in Berlijn, dacht ik wel ongeveer verzadigd te zijn, maar wat hier gepresenteerd wordt is echt een bezoek waard. Je kunt in het museum geen kant uit en de ruimte lijkt steeds krapper te worden, tot je op de tijdlijn mei 1945 bereikt. Dan wordt de zaal ruimer en uiteindelijk loopt het museum uit op een omhoog hellend balcon dat een adembenemend panorama biedt op Jeruzalem.

VOOR DE TECHNEUTEN:

Israel is een buitengewoon technisch land. Vannacht sliep ik op een kamer waar een bewegingsmelder mijn aanwezigheid in de gaten hield, een rookmelder aan het plafond waakte over mijn rookgedrag en daarnaast was de sprinkler gemonteerd, voor het geval ik in zonde mocht vallen. Buiten was het 35 graden en binnen waakte een meisje met een .67 over haar pupillen.

Sjalom!

Tjitte